11 Ekim 2016

SES VERME...

HerkeŞe merhaba!

Tammmmm tamına 9,5 ay olmuş birşey paylaşmayalı, satır yazmayalı, ses vermeyeli...

Öyle çok şey yaşandı, öyle çok insan öldü, öncelikler öylesine değişti ki...

Derken bu kadar süre geçmiş aradan farketmeden. Ha bugün ha yarın diyerek.

Genel olarak iyiyim diyebilirim. Agrılar zaman zaman azalsa da gitmediler, bitmediler. Ama eskiye göre binnnnnnnnnn şükür daha iyiyim. Ama bir diz ameliyatım var, affetmem!

Yılbaşından bu yana annemlere yardımcı olarak onlarla yaşayan Türk-yabancı en az 6 kişi değiştirdik. Daha alışma-tanıma süreci tamamlanmadan hoooop yeni birisi. Hepsinin sıkıntısı ayrı oldu tabi. "Hah! Tamam! Artık bu!" dediğimizin 2 gün sonrasında yeni birini ararken bulduk kendimizi, insanları tanımanın ne zor olduğunu yine yeni yeniden öğrendik!

Ama hep de ağrı ve sıkıntıyla dolu değildi günler elbet. Güzel bir yaz geçirdim yazlıkta. Kah arkadaşlarımla kah tek başıma. Bol bol dinlenme fırsatı buldum, sahilde yayıldım, kendimi dinledim, iyi ettim.

Geçen yaz (2015 Ağustos) saçlarımı kestirmiştim ya kısacık, bir yıl sonra anladım ki kısa saç, her ne kadar kullanımı rahat olsa da, benlik değil. Tekrar uzatmaya başladım. Şimdi bağladığımda 3 santim kadar bir kuyruğum olduğunu söyleyebilirim.

Neler yaptığıma gelince blog konusu olarak... Onlarca örme bileklik yaptım, hani şu "friendship bracelet" denenlerden. Bir o kadar da yastık kılıfı ördüm. Psikota bağladım, ördükçe ördüm. Sinirimi hıncımı iplerden çıkardım. Bazen de sakinleştim. Sanırım uzun bir süredir yapmayı en çok sevdiğim şey örgü. Örgü derken şiş değil, tığla örmek.

Bir oda dolusu incik boncuk duruyor, tozlanıyor...

2016 yılı blog yönünden benim için oldukça kesattı. Ama 2017'den umudum var gibi. Aslında umudum hep varda, ah bu ülkemin halleri, ağzımızda tat bırakmıyor ki! Olsun!
Son bir gayret...

Bu arada yorumlarıyla birkaç kişi beni sormuş uzun süredir yazınız yok, iyi misiniz diye. Aman efenim, siz sormuşsunuz ben iyi olmaz mıyım!!! İyiyim elbet. Eksik olmayın siz e mi? :)

Madem yastık yaptım diye bahsettim. Koyayım madem üjj bejj fotoğraf da yazım renksiz kalmasın!





Fotoğraflardan farkedeceğiniz üZRe bazıları henüz dikilmemiş haldeler.

Dikilip de tamamlanmış olanların çoğu hediye gitti bile! Birkaç tanesi annemlerde. Bodrum'a giden de oldu.

Hatta sattığım bile oldu :)

Ebruli ipleri çok seviyorum. Renkten renge geçtiği için örmesi çok keyifli. Benim gibi sıkıntılı tipler için ideal! :)

Bu arada yastığın önündeki bardak altlıklarını farkettiğiniz değil mi?

Daha detaylı resimleri var mıdır bilmiyorum lakin şunu söyleyebilirim ki şu an kendileri teeeeee Amerika'da abimin bir arkadaşının evinde kullanılıyorlar!

Yani başka fotoğraf isterseniz yok, boşuna istemeyin.! Ben diyeyim de... :)


Hatta bu örme işini bu sıralar o kadar abarttım ki battaniye örmeye başladım!!!

Evet evet aynen öyle.

Daha gelişme aşamasında kendileri. İlerleme kaydettiğim ilk anda burada paylaşacağım inşallah. Yalnız büyüklüğüne karar veremedim. Yatak örtüsü gibi büyük mü olsun, yoksa tv karşısından kışın dizlerime alır ısınırım battaniyesi mi, bilemedim?

Hayırlısı artık, ne çıkarsa diyerek örmeye devam şimdilik :)

Neyse arkadaşlar...

Hala beni takip eden, sayfamı arada bir yoklayan birileri varsa eğer, hepinize çok selam, sevgi, öpücük ve yeniden sıcak bir merhaba...

Kalın sağlıcakla.

Olabildiğince gönlünüze göre olsun herşey!

6 yorum :

  1. Hoşgeldiniz :)
    Gözlerim aradı sizi , yeniden merhaba !
    Sizde kalın sağlıcakla emi :)
    Müge

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Muge, cok tesekkur ederim gozlerinizin beni aramasina. Sagolun :)

      Sil
  2. Hoş geldiniz :) Vallahi içime doğmuş olmalı, yoksa ben bu bloga bugün niye baktım ^_^ Aslında bir arkadaşıma Pirinç Han yazınızı göndermek için gelmiştim ama zamanlama manidar :)
    Yastıkların hastasıyım. İplerini çok merak ediyorum. Aslında nasıl yapıldıklarını da çok merak ediyorum ama şimdi onu anlatması zahmetlidir diye sormuyorum :)) İplerini öğrensem yeter ;)
    Yeni yazılarınızda görüşmek, buluşmak ümidiyle ^_^

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Gul Nur,
      Kalp kalbe karsi olsa gerek. Cok tesekkur ederim.
      Yastik iplerimi sormussunuz ya. Cevap olarak sunu soyleyebilirim ki; ben o konuda biraz arizaliyim. Yani ipleri yadtik yuzu orulur mu bundan diye degil de 'ay bunun rengi ne hos' diye seciyorum. Bir de yumaklari alinca ilk iş hemen etiketlerini cikarip atiyorum sanki cok yer tutuyorlarmis gibi! Ama Alize Diva renkleriyle bir harika. Cok seviyorum. Sorunuza ancak bu sekilde cevap verebildigim icin uzgunum. Lakin yastik yuzlerini nasil yaptigimi anlatma sozu verirsem umarim biraz eksigimi telafi etmis olurum...
      Kalin saglicakla e mi!

      Sil
  3. Aman da aman kimler gelmiş :)))) özledik walla süper oldu bu yazı. Bana da örnek oldu sanki, bir heveslendim sanki yeniden :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hah haaaaaa! Heveslenin tebi Sema Hanım! Gördüm Facebookta Tahtakalede çektirdiğiniz elinizde torbayla fotoğrafı. Bekliyoruz efenim sizi de. Dönüşünüz muhteşem ola :))))
      Sevgiler ki!

      Sil